روند جهانی در سنجش سرمایه اجتماعی: اثرپذیری از حوزه سیاست گذاری اجتماعی

تبیین تفاوت های مشاهده شده بین کشورهای مختلف از نظر توسعه اقتصادی، مسئله اقتصاددانان و سایر عالمان اجتماعی در طول قرن بیستم بود.این مهم با وجود ابزارهای تحلیل بهتر، تحقق نیافت. علاوه بر این،کارگزاران توسعه که در میدان عمل درگیر مشاهده و بررسی پروژه های توسعه بودند. متوجه شدند که پروژه های توسعه دارای سرنوشت بسیار متفاوتی است. از همه مهمتر این که چرا جوامع به ظاهر مشابه، از لحاظ مدیریت منابع عمومی و سازماندهی فعالیت های جمعی، تفاوت زیادی با هم دارد. در دهه 1960 پژوهشگران و کارگزاران توسعه به تأثیر کیفیت نیروی کار پی بردند و از آن زمان به بعد مفهوم سرمایه انسانی مورد توجه قرار گرفت. استفاده از مفهوم سرمایه انسانی تا حدودی توانست خلاء علمی در فهم علل رشد اقتصادی و تفاوت در میزان موفقیت های پروژه های توسعه را پر نماید. ولی در دهه 1980، ابزار مفهومی جدیدی که تأکید اصلی آن بر ویژگی های موجود در روابط اجتماعی بین انسان هاست مطرح شد. پذیرش و محبوبیت این ابزار جدید تحت عنوان: سرمایه اجتماعی، به لحاظ کاربرد آن در سطوح مختلف (خرد، میانه و کلان) در حوزه های مختلف زندگی اجتماعی- اقتصادی است. در دهه اخیر با شناسایی هر چه بیشتر حوزه های تحت تأثیر سرمایه اجتماعی، تقاضای زیادی برای بررسی تجربی آن پدید آمده است. به عبارت دیگر، به نظر می رسد که تقاضا برای سنجش تجربی سرمایه اجتماعی به مراتب بیشتر از عرضه آن است. پیچیدگی و چند بعدی بودن مفهوم سرمایه اجتماعی، باعث شده است که مفهوم سازی سرمایه اجتماعی بیشتر از سنجش آن مورد توجه باشد. این مقاله ابتدا برخی از مدل های سنجش سرمایه اجتماعی که تاکنون بیشتر مورد استناد بوده معرفی می کند و سپس مدل جدیدی که با هدف بهره گیری از سرمایه اجتماعی برای سیاست اجتماعی طراحی گردیده را مورد بحث قرار می دهد. همچنین ابزارهای جدیدی که با سنجش شبکه های اجتماعی امکان بررسی تجربی سرمایه اجتماعی را فراهم می سازد. معرفی شده است.